Πριν λίγες μέρες στον Έβρο έγινε μια συνάντηση φωτογράφων από όλη την Ελλάδα που ασχολούνται με άγρια φύση. Περίπου 20 (ερασιτέχνες φυσικά) φωτογράφοι βρέθηκαν εκεί για ένα Σαββατοκύριακο και προσπάθησαν να αποθανατίσουν κάποια στιγμιότυπα από την άγρια πανίδα σε μια περιοχή που θεωρείται το κορυφαίο σημείο της χώρας για αυτό το είδος φωτογραφίας.
Αν και η καλύτερη εποχή για τον Έβρο είναι μάλλον ο Χειμώνας, στο τέλος του Σαββατοκύριακου κανείς δεν έφυγε παραπονεμένος. Ο συνδυασμός του τεράστιου υγροτόπου που σχηματίζεται από το δέλτα του ποταμού Έβρου και του δάσους της Δαδιάς που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα μακριά, δημιουργεί ένα μοναδικό σύνολο από διαφορετικούς βιοτόπους με τεράστια ποικιλία άγριας ζωής.
Αν και έχω βρεθεί αρκετές φορές στην περιοχή, σε κάθε επίσκεψη συναντώ κάτι καινούργιο που κάνει την κάθε εξόρμηση μοναδική. Έτσι και αυτή τη φορά είχα την τύχη να δω από κοντά ένα τσακάλι, μπούφο, να βγάλω μερικές όμορφες φωτογραφίες Χαλκοκουρούνας, Παρδαλοκεφαλά και Συκοφάγου, να δω ένα τεράστιο σμήνος από Μαυροκέφαλους γλάρους να περνά μόλις λίγα μέτρα μακρυά μου… Οι όμορφες στιγμές ήταν πραγματικά πάρα πολλές για να χωρέσουν σε αυτό το μικρό άρθρο. Στιγμές που ένα μέρος όπως ο Έβρος μπορεί να προσφέρει απλόχερα είτε ασχολείται κανείς με τη φωτογραφία άγριας φύσης είτε είναι απλά επισκέπτης στην περιοχή.
Βέβαια η επιθυμία μου για κάποια κοντινή συνάντηση με Μαυρόγυπα ή Ασπροπάρη έμεινε ανεκπλήρωτη, αλλά πάντα υπάρχει η επόμενη φορά.
English
Ελληνικα