Τα Βαρδούσια είναι από τα λιγότερο γνωστά Βουνά της κεντρικής Ελλάδας. Δεν είχα πάει ποτέ, παρ’ ότι βρίσκονται κοντά στο χωριό του πατέρα μου. Έτσι όταν ο Γιώργος και ο Μιχάλης πρότειναν να κάνουμε μια φωτογραφική εξόρμηση εκεί, δέχτηκα αμέσως. Ο στόχος μας ήταν να δούμε και να φωτογραφίσουμε αλπικά είδη πουλιών αλλά τελικά την παράσταση έκλεψε το ελατόδασος που βρίσκεται χαμηλότερα στο Βουνό. Τις ώρες που βρεθήκαμε εκεί, είδαμε τουλάχιστον 12 Σκίουρους και 6 Μαύρους Δρυοκολάπτες. Όμως Το πιο σημαντικό είδος που είδαμε ήταν τρεις τουλάχιστον Χιονοκότσυφες στο σημείο που το δάσος άρχισε να δίνει τη θέση του στα αλπικά λιβάδια. Καταφέραμε μάλιστα την Κυριακή να πλησιάσουμε ένα νεαρό άτομο και να πάρουμε μερικές αξιοπρεπείς φωτογραφίες.
Άλλες ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις ήταν μια ομάδα από Πετροπέρδικες, μια μεγαλύτερη από Κιτρινοκαλιακούδες, ένας Χειμωνόσπινος αλλά και μια πολύ σύντομη συνάντηση με ένα Χιονοψάλτη. Χιονάδες και Χιονόστρουθους δεν καταφέραμε να βρούμε αν και είχαν παρατηρηθεί μια μέρα πριν την άφιξή μας. Ενδιαφέρον είχε και η σύντομη συνάντηση που είχαμε με ένα Ξεφτέρι που εμφανίστηκε από το πουθενά για να επιτεθεί σε ένα κοπάδι από Σπίνους.
Συνολικά είδαμε περίπου 30 διαφορετικά είδη πουλιών αλλά όπως πάντα σε τέτοιους βιότοπους η φωτογραφική συγκομιδή δεν ήταν ανάλογη. Η δυσκολία της φωτογράφισης εδώ είναι πολλαπλάσια από ότι για παράδειγμα στους υγροτόπους. Αυτό είναι που δίνει ξεχωριστή αξία στα λίγα αξιόλογα καρέ που καταφέρνεις σε αυτές τις εξορμήσεις.