Λέσβος (1ο μέρος)

Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο επισκέφτηκα τη Λέσβο. Η Λέσβος είναι ένας πολύ δημοφιλής προορισμός για κάθε παρατηρητή ή φωτογράφο πουλιών. Οι λόγοι για αυτό είναι δύο. Ο ένας είναι ότι συνδυάζει μια μεγάλη ποικιλία από βιότοπους κάθε είδους με κορυφαίο και πιο διάσημο τις αλυκές Καλλονής. Ο δεύτερος είναι ότι εκεί μπορεί να παρατηρήσει κανείς μερικά είδη που είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να παρατηρηθούν αλλού στην Ελλάδα ή ακόμα και στην Ευρώπη. Είδη όπως ο Πευκοτσοπανάκος, το Σμυρνοτσίχλονο ή το Λευκόλαιμο Αϊδόνι. Η περίοδος από τις αρχές Απριλίου μέχρι τις αρχές Μαΐου είναι η καλύτερη περίοδος για να βρεθεί κανείς στο νησί.

Έφτασα στο αεροδρόμιο της Μυτιλήνης το πρωί της Παρασκευής και εκτός από το Σάββα που με περίμενε εκεί μιας και είχε φτάσει από το προηγούμενο βράδυ, βρήκα επίσης πολύ κρύο και βροχή πράγμα ασυνήθιστο για την εποχή. Παρ’ όλα αυτά ξεκινήσαμε για την περιοχή της Αχλαδερής ελπίζοντας να βρούμε για πρώτη φορά Πευκοτσοπανάκο. Στο δρόμο μας περνώντας από την περιοχή της Καλλονής συναντήσαμε δύο Καστανόπαπιες σε αρκετά κοντινή απόσταση και το ηθικό μας ανέβηκε λίγο παρά τον άσχημο καιρό.

Δυστυχώς στην Αχλαδερή το μόνο που καταφέραμε να βρούμε ήταν πολλοί Παρδαλοκεφαλάδες, είδος που ενώ γενικά είναι αρκετά δύσκολο να συναντήσει κανείς, στη Λέσβο αποδείχθηκε ότι είναι πολύ κοινό τουλάχιστον αυτή την εποχή.
Την υπόλοιπη μέρα την περάσαμε στην Σκάλα Καλλονής που είχε αρκετά είδη από παρυδάτια, γλαρόνια και ερωδιούς (ανάμεσα στους οποίους και ένα Γελαδάρη). Δυστυχώς αν και ψάξαμε κάθε πιθανό σημείο στην περιοχή δεν καταφέραμε να βρούμε Κιτροσουσουράδα ή Κουφαϊδόνι που ήταν οι πιο φιλόδοξοι στόχοι μας.

Την επόμενη μέρα ο καιρός καλυτέρεψε και η παρέα μεγάλωσε, ο διαθέσιμος χρόνος για φωτογραφίες όμως ήταν λιγότερος μιας και οι δύο Νίκοι που προστέθηκαν στη συντροφιά δεν ενδιαφέρονταν τόσο για φωτογραφίες όσο για παρατήρηση. Με τη βοήθεια της Ελένης που μένει μόνιμα στο νησί καταφέραμε να βρούμε τον πρώτο μας Πευκοτσοπανάκο στην Αχλαδερή. Ο ενθουσιασμός μου όμως σύντομα έγινε απογοήτευση καθώς εντελώς ξαφνικά ο 500άρης φακός μου παρουσίασε πρόβλημα και δεν μπορούσα να τον χρησιμοποιήσω. Ευτυχώς είχα πάρει μαζί μου τον 100-400 και κατάφερα να έχω κάποιες καλές φωτογραφίες, έστω και με λίγο περισσότερο crop.

Η υπόλοιπη μέρα κύλησε γρήγορα σαρώνοντας την περιοχή της Καλλονής και όλη τη δυτική πλευρά του νησιού μέχρι το Σίγρι με αρκετές επιτυχίες αλλά και απογοητεύσεις καθώς αν και βρήκαμε ακόμα Σμυρνοτσίχλονα στην Άγρα και Αμμοπετρόκληδες στη μονή Υψηλού, δεν καταφέραμε να βρούμε Κιτροσουσουράδα και Κουφαϊδόνι για 2η μέρα, αλλά ούτε και Νανοπουλάδα που παρατηρήθηκε την ίδια μέρα στην μικρή λιμνούλα δίπλα στο χωριό Δάφια, Λιοστριτσίδα ή Λευκόλαιμο Αϊδόνι, είδος που έτσι και αλλιώς είναι ιδιαίτερα σπάνιο για το νησί.