Πριν λίγες μέρες βρέθηκα και πάλι στη Γκιώνα. Δεν προσπάθησα καθόλου να ανέβω στα αλπικά οροπέδια. Προτίμησα να κινηθώ χαμηλά στην Δυτική πλευρά του βουνού.
Όσο περνούν οι μέρες το βουνό αρχίζει να παίρνει χειμωνιάτικο χρώμα και ειδικά νωρίς το πρωϊ ο παγετός καλύπτει τα πάντα, δίνοντας μια ψευδαίσθηση ότι έχει χιονίσει.
Βέβαια ακόμα δεν υπάρχει χιόνι στο βουνό αλλά το κρύο το πρωϊ είναι αρκετά τσουχτερό. Παρ΄όλο το κρύο, συνάντησα μια μικρή Τοιχόσαυρα που ακόμα δεν είχε πέσει σε χειμέρια νάρκη.
Οι Γερακότσιχλες ήταν και αυτές αρκετές, άλλο ένα σημάδι ότι ο Χειμώνας είναι πλέον εδώ, ενώ τρείς κορακες γυροπετούσαν πάνω από τη δασωμένη πλαγιά του βουνού.Ο τόπος ήταν γεμάτος από Σπίνους και Καρβουνιάρηδες που είχαν κατέβει πλέον χαμηλά στο βουνό, αλλά και Κοκοθραύστες, Κοκκινολαίμηδες και Παπαδίτσες (με κυρίαρχο είδος τους Κλειδωνάδες!).
Οι πιο αξιόλογες παρατηρήσεις ήταν τρείς Χειμωνόσπινοι μέσα σε ένα μεγάλο κοπάδι με σπίνους και ένας Νανοδρυοκολάπτης. Δυστυχώς δεν έχω αξιόλογες φωτογραφίες από αυτά τα είδη. Ειδικά το Νανοδρυοκολάπτη, κάθε φορά που τον βλέπω (σπάνια) με εντυπωσιάζει τόσο πολύ το μικρό του μέγεθος, που χάνω χρόνο παρατηρώντας τον και στο τέλος δεν προλαβαίνω να τον φωτογραφίσω!