Το “μαγικό” δέντρο

Ήταν την Κυριακή 17 Σεπτέμβρη όταν βρέθηκα για άλλη μια φορά στα Σπάτα μαζί με το Χρήστο συμμετέχοντας σε ένα πρόγραμμα καταγραφής της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρίας. Δυστυχώς στην περιοχή είχε πολλούς κυνηγούς και επιπλέον είχε αρχίσει και ο τρύγος οπότε οι προσδοκίες μας για κάποια αξιόλογη παρατήρηση ήταν μικρές.

Σταματήσαμε στο πρώτο σημείο της καταγραφής δίπλα σε μία μικρή ομάδα από φιστικιές και γρήγορα είδαμε σε μία από αυτές ασυνήθιστη κίνηση. Ένας Θαμνοτσιροβάκος τρεφόταν στο δέντρο, και δίπλα άλλος ένας, και παραδίπλα ένας Βουνοτσιροβάκος και παραδίπλα…

Σύντομα χάσαμε το λογαριασμό. Ο Χρήστος που ήταν από εκείνη τη μεριά του αυτοκινήτου άρχισε να βγάζει φωτογραφίες γιατί πλέον η αναγνώριση έγινε δύσκολη και εγώ κατέγραφα τις παρατηρήσεις. Ήταν φανερό ότι είχαμε πέσει πάνω σε ομάδα τσιροβάκων που είχε διακόψει για λίγο το μεταναστευτικό της ταξίδι και τρεφόταν πάνω στο δέντρο. Ανάμεσά τους και αρκετά σπάνια είδη. Η τελική καταμέτρηση έδειξε 6 διαφορετικά είδη Τσιροβάκους. Κόκκινοτσιροβάκοι, Θαμνοτσιροβάκοι, Βουνοτσιροβάκοι, Μελωδοτσιροβάκοι, Κηποτσιροβάκοι και τρείς!! Γερακοτσιροβάκοι είδος ιδιαίτερα σπάνιο για τη Νότια Ελλάδα. Επίσης στο ίδιο δέντρο είδαμε ένα νεαρό Αετομάχο, ένα Σταχτοπετρόκλη, δύο Θαμνοφυλοσκόπους, Σπουργίτια και τουλάχιστον 10 Σταχτομυγοχάφτες.

Μετά από δύο μέρες είπα να περάσω πάλι από το ίδιο σημείο μήπως κάποια από τα πουλιά είναι ακόμα εκεί, ώστε να καταφέρω να πάρω μερικές φωτογραφίες. Με έκπληξη είδα ότι αρκετά ήταν ακόμα εκεί, ανάμεσά τους ένας Γερακοτσιροβάκος και επιπλέον είδα ένα Φοινίκουρο, ένα ζευγάρι Μαυροσκούφηδες και ένα Νανομυγοχάφτη είδος επίσης αρκετά σπάνιο για την Ελλάδα (μπορεί να παρατηρηθεί με μεγάλη δυσκολία και μόνο κατά τη μετανάστευση).

Γρήγορα τα νέα μαθεύτηκαν και τις επόμενες μέρες αρκετός κόσμος πέρασε να δει το δέντρο που κατάφερνε με τους καρπούς του να κρατά τόσα σπάνια είδη κοντά του.

Εγώ όποτε και αν πήγα τις επόμενες μέρες ο Γερακοτσιροβάκος έσπευδε να μου ποζάρει σχεδόν αμέσως μέχρι την Παρασκευή που δεν τον ξαναείδαμε. Έχω αρκετές “καλύτερες” φωτογραφίες, η αγαπημένη μου όμως είναι η πρώτη που τράβηξα εκείνη την Κυριακή, αυτή που φαίνεται εδώ, και τον δείχνει να ξεπροβάλει μέσα από το “μαγικό” δέντρο.