Και όμως είναι ακόμα εδώ…

Την προηγούμενη Κυριακή επισκέφτηκα τον Σχοινιά. Είχε περάσει ένας μήνας από την προηγούμενη φορά που είχα ξαναπάει.

Το νερό ήταν περισσότερο αλλά όχι αρκετό. Ο υγρότοπος δεν είχε πολύ κίνηση αν εξαιρέσει κανείς τα πάντα παρόντα Ψευταϊδόνια, Καρακάξες κτλ. Έτσι κινήθηκα περιμετρικά στα χωράφια και τα υψώματα γύρω από το έλος. Τα χειμωνιάτικα είδη ήταν αρκετά, αλλά δεν είδα κάτι αξιοσημείωτο πέρα από Δεντροφυλοσκόπους, Καρβουνιάρηδες, Κοκκινολαίμηδες, Μαυρολαίμηδες, Τρυποφράχτες και μερικά ακόμα είδη κοινά για την εποχή. Εντύπωση μου έκανε ο αριθμός των Μαυροτσιροβάκων που έμοιαζε να είναι αισθητά μεγαλύτερος από ότι την Άνοιξη! Κάποια στιγμή ένας με πλησίασε τόσο πολύ, που η μηχανή δυσκολευόταν να εστιάσει τόσο κοντά.

Πριν φύγω πέρασα από το σημείο που πριν ένα μήνα είχα δει ένα νεαρό Κούκο. Ένιωσα μεγάλη έκπληξη όταν τον ξαναβρήκα περίπου στο ίδιο σημείο. Τρεφόταν πάλι με κάμπιες που έπιανε με άνεση σε ένα καλλιεργημένο χωράφι και φαινόταν να είναι αρκετά εξοικειωμένος με την ανθρώπινη παρουσία. Επιπλέον είχε αρχίσει να αλλάζει φτέρωμα από νεαρό σε ενήλικο. Δείτε τη σχετική φωτογραφία και συγκρίνετέ την με αυτή που είχα βγάλει πριν ένα μήνα. Λέτε να ξεχειμωνιάσει εκεί? Πάρα πολύ δύσκολο, αλλά πάντως θα έχω το νου μου όποτε περνάω…

Comments are closed.